باورم نیست ز بدعهدی ایام هنوز...

کاش خواننده شعرم بودی

راستی شعر مرا می خوانی؟!!

***

وقتی که او می رفت...

    آواز دردانگیز تنهایی

                   در وسعت باغ دلم آهسته می رقصید

   کوچیدن برگ درخت خاطراتم را

                   در بینهایتهای غمگین خزان احساس می کردم

وقتی که او می رفت...

   کوچیدن صدها پرستو را

                   من بر فراز شهر می دیدم

   طغیان سیل اشک را

                   در جویبار دیده ام

                                   احساس می کردم

وقتی که او می رفت...

   پائیز می آمد

   تنها پرستویم به سوی سرزمین دور می کوچید

   در من گل اندوه می رویید

   در من گل امید می پژمرد

   شب بود و تنهایی

   شب بود و اندوه جاویدان کوچیدن

   آهسته می خواندم

   در پیچ و تاب کوچه میعاد

   آواز غمگین جدایی را

                                آهنگ کوچیدن چه غمگین بود...